آهوی دشت ما را چه کسی دزدید ؟،یادداشت من بر نمایشگاه محمد اسکندری، گالری آران،چاپ شده در روزنامه شرق

آهوی دشت ما را چه کسی دزدید ؟ ، یادداشت من بر نمایشگاه محمد اسکندری درگالری آران ، سال 1393 چاپ شده در روزنامه شرق

دشت بدون آهو نام نمایشگاه محمد اسکندری در گالری آران است ،نوشته ابتدای نمایشگاه متنی پر ازاستعاره است که بدون توضیح اضافی مخاطب را به دیدن نمایشگاه دعوت می کند.نقاشی ها در اندازه های مختلف با تکنیک رنگ و روغن به دیوارهای نمایشگاه آویخته شده اند اما در آن ها خبری از دشت و کفتار و آهو نیست ،تابلو ها روایت مستقیم عناصر و سمبل های آشنایی هستند که در کنار هم با نوعی نگاه مشترک میان نقاش و مخاطب ،مخاطب را در مقابل خود میخ کوب می کنند .عناصری با تعاریف مشخص و یا نا مشخص که بر روی زمینه ای بدون مکان و زمان چسبیده اند ودر فضایی سوررئالیستی مخاطب را در نوعی تعلیق ،نه به رمز گشاییِ روایت ها بلکه به جستجوی پاسخ پرسش های متعدد در ذهن فرا می خوانند.تعارض و کنتراست شدیدِفرم و محتوا در تابلو ها (مثلا در تابلوی هم بازی که تصویر کودکی است روی دوچرخه و پشت سر او صف سربازان نظامی )،استفاده از تکنیک خاص در اجرا (آفریدن سطوح تخت سیاه یا کشیدگی رنگ )،ایجاد پاساژهای متنی در تصویر و گسترش بی پروایانه سطوح تیره، ابعاد بزرگ تابلو هاو پرهیز از شلوغی نشانه ها و عناصر ،آثار رااندکی از ابتلاء به شعار زدگی دور کرده اما همین موضوع به آثار ویژگی شاعرانه و ادبی داده و بیش از حد آن ها را درگیر روایتی تکراری کرده است .نقاش با ایجاد نوعی چیرگی در اثر و بر مخاطب ،به نقد خشونت و تبعات آن پرداخته ،که نمود آن در تابلو های "مامان صدات می کنه ،مونالیزا ،هم بازی،خاطره" و... کاملا مشهود است ، البته میزان این اقبال در تابلو های با ابعاد کوچکتر به همان اندازه نیست .تاکید بر نحوه اجرا با محدودیت هایی که رنگ از نوع روغنی آن دارامی باشد،فقط نوعی رخ نمایی قدرت هنرمند در اجرا و ساماندهی تصویر است و این سوال را به ذهن متبادر می نماید که آیا اجرای هنرمند است که در خدمت مفهوم است یا مفهوم است که در خدمت اجرا است ؟به طور مثال در اجرابا استفاده از مدیوم های دیگری مثل چاپ آیا نمی شد،کیفیتی مشابه را نتیجه گرفت ؟در زمانی کوتاه تر،با ایجاد مفهومی فانتزی تر و در ابعادی بسیار بزرگتر،اما این انتخاب هنرمند است ودلیل آن علاقه بازار ،هنرمند ،گالری دار مخاطب یا هرچیز دیگری می تواند باشد .اساسا هدف نقاش در این آثارچیست ؟بازنمایی خلاقانه ودقیق عناصری از وقایع تاریخی که امروزه با آن زیادتر مواجهیم ،و ارجاع مستقیم سوژه ها و نقدتقابل آن ها با یکدیگر در مقابل چشم سومی به نام مخاطب ؟ یا صرفا استفاده از عناصری تکراری و کلیشه ای و خلق روایتی غمناک و احساساتی از وقایع تاثیر گذاربا اجرایی قوی به امید تاثیر در مخاطب ؟ هنرمند برای بازنمایی تفکر خود و انتقال آن به مخاطب باید یک جایی تصمیم بگیرد اما استفاده از ظرفیت های مختلف در رسانه و ایده است که او را متمایز کرده وماندگار می کند ، شیفتگی به هر کدام ازاین موارد می تواندهنرمند را منحرف کرده ،وی را از دست یابی به زبان شخصی دور نگاه داردو در نهایت توفیق نقاش برای ارتباط با مخاطب و قضاوت اصلی آثار به عهده مخاطبین است که هر یک از پنجره ای متفاوت به اثر می نگرند.این نمایشگاه تا 11 تیر در گالری آران برپاست.