1391دال های غیرسرگردان،یادداشت من بر نمایشگاه واحد خاکدان – گالری ماه

نوشته ای بر نمایشگاه واحد خاکدان – گالری ماه

ضرورت این همه نشانه در چیست ؟

آیا این دال های غیرسرگردان که با هجومی معنایی چشم مارا نشانه می روند بر مدلول مشخص و ثابتی دلالت می کنند ؟

گویی دنیای ذهنی و خیالی واحد خاکدان دچار نوعی واژگونی است ،گویی لحظه ای از تاریخ در مکانی که متعلق به هیچ جا نیست ،یخ زده ،حضورِجزئیات پراکنده که در کل دارای انسجام مفهومی و تصویری هستند حکایت از ارجاع به مفاهیمی در ذهن نقاش دارند که ما فقط به آن ها نزدیک می شویم ،در می زنیم اما اجازه ورود نداریم .

اولیس در اودیسه میان زندگی شیرین با کالیپسو درغربت وبازگشت پرخطر به وطن ،بازگشت را انتخاب می کند ،به جای جست و جوی پرشور ناشناخته ها (ماجرا)قداست بخشیدن به شناخته شده ،بازگشت را انتخاب می کند ،به جای پایان ناپذیر ، پایان پذیر را انتخاب می کند .

واژه یونانی برای بازگشت "nostos "است ، "algos "به معنای "رنج " است در نتیجه واژه nostalgia یعنی رنج ناشی از آرزوی ناکام مانده بازگشت.این کلمه در هرزبان تفاوت معناشناختی ظریفی دارد ،در زبان اسپانیایی anoranza مشتق از فعل anora (احساس دلتنگی ،غم غربت )،که از مصدر کاتالانی enyorar می آید که خود از کلمه لاتینی ingorare (آگاه نبودن از ، ندانستن ، نداشتن ویا از دست دادن ) و آلمان ها به ندرت اصطلاح مشتق از زبان یونانی nostalgia را به کار می برند وترجیح می دهند هنگام صحبت ،از آرزوی چیزی که غایب است بگویند sehnsucht . اما این واژه هم بر آن چه وجود داشته و هم بر ان چه هرگز وجود نداشته دلالت دارد.در پرتو این ریشه شناختی نوستالژی به " درد بی خبری " به ندانستن می ماند .تو از من دوری و نمی دانم چه بر تو گذشته .فضای آثار در بی زمانی و بی مکانی خاص ما را به جای دیگری ،ورای این مکانی و این زمانی ارجاع می دهند .تمامی عناصر نقاشی واحد خاکدن با اجرایی خیره کننده و زیبایی مسحور کننده با استفاده دقیق از رنگ های ترکیبی در زمینه و ایجاد ریتمی خاص در ترکیب بندی،عناصر تکرارشونده که شفافیت شان در غباری تاریخی پنهان شده و قاب های شخصی و منحصر به فرد که همگی در یک خدمت یک مفهوم ،شاید شاهد رنجی است که از زمانی که نمی دانم کجاست با شتابی سنگین بر ما تحمیل می شوند دردی شاید درد بی خبری .

مریم امیرفرشی – زمستان 1391