نوشته ها دود می شوند و به هوا می روند،یادداشت من بر نمایشگاه کتایون کرمی ،گالری طراحان آزاد،خرداد93

"نوشته ها دود می شوند و به هوا می روند" - مریم امیر فرشی

در حال پایین رفتن از پله های گالری طراحان آزاد ،2 پوسترروی دیوار های پاگرد نظرم را جلب می کند، غیر از اسم کتایون کرمی که نام هنرمند است، نوشته هایی درحال استحاله روی پوستر ها هستند ، که بخشی از سوگند رئیس جمهور به نظر می رسند،به شدت راغب می شوم تا نمایشگاه را ببینم ،وارد می شوم اما دیوار ها خالی است شاید نمایشگاه را جمع کرده اند! ،همه این ها در صدمی از ثانیه از ذهنم می گذرد،اما زمین پر است ،پر از مربع هایی که به صورت یک در میان روی زمین چسبانده شده اند .مربع ها قاب ندارند و محتویتشان از جنس ماده ای شبیه به چسب (چون کمی به پا می چسبد)ومحتویاتشان به نظر همان نوشته های روی پوستراست می توان درچهار سطح به تفاوت های این چدمان اشاراتی کرد:1-اثر برو روی کف سالن اجرا شده و مخاطب آن را تماشا نمی کند بلکه روی آن راه می رود و رد پای او جزوی از اثر محسوب می شود،که به نظر نمایانگر در هم تنیدگی نقش صاحبان قدرت در هر سطحی از ساختار جامعه است .2- محتویات سطوح مربع همان متن سوگند رئیس جمهوراست! ،که حالابه زمین چسبیده ،مخدوش شده و رد پای آدم ها روی نوشته ها، نشانه ای است از راه رفتن کسانی است که خواسته یا نا خواسته پا می گذارند روی سوگندشان ،بزرگ ترین ،بالاترین و شاید آخرین چیزی که آدم ها برای اثبات حقیقت گفته ها یشان از زمان کودکی به کارمی برند ،من هم روی آن ها راه رفتم بلکه این حس را بهتر درک کنم ، اما حس خوبی نبود!3- گسترش سطوح مربع و تکرار آن ها که به نوعی نقد ابتلا بیمار گونه نهاد های قدرت به نگرش یک دست ،فاقد ارزش و تفاوت های قشری است . بی زبانی و مظلومیت این سطوح مربع که بی رحمانه زیر پای مخاطبین له می شوند ،رویکردی کاملا زنانه دارد اما گسترش و تکرار آن ها خبر از رویکردی 2 پهلو به مثابه فریب دادن یک طرف ودنباله روی کاملا کورکورانه طرف دیگرمی باشد و4 – ماده به کار رفته دراین اجرا به نظرم انتخابی کاملا هوشمندانه و دقیق است وکاملا توانسته بار معنایی مفهوم اثر را منتقل کند. خرده ریز ها و حتی پایمان به نوشته ها می چسبند ،مثل کسانی که به قدرت می چسبند و اگر چسب شان قوی باشد،می مانند و اگر نه ازروی آن رد شده وشاید تکه ای از آن را با خود می برند!این نمایشگاه به عنوان یک چیدمان جزو بهترین کار هایی بود که در این اواخر دیدم ،کتایون کرمی بسیار ساده و بدون به کار گیری عناصر عجیب و غریب ،و به دور از شعار زدگی با مخاطب ارتباط برقرار کرده ،صرف نظر از این که اثر کاملا چند لایه است و می توان آن را از مناظر مختلف بررسی کرد .پویش هنر مفهومی در دهه 60 میلادی تا حد زیادی بر محور زبان شکل گرفت و نسل اول آن دراین دهه بر مسائل درونی اثر،زیبایی شناسی و مدرنیسم تمرکز داشت. در نسل دوم همان اشکال برای طرح مسائلی خارج از دغدغه های هنری شکل گرفتند و رویکردهای مفهومی به پسا مفهومی منجر شد آثار باربارا کروگر و جنی هولتزر، 2 نقاش زن از جمله آثار نسل دوم هستند ،اثر کتایون کرمی ممکن است نقاط مشترکی با این آثار داشته باشند اما نحوه ارائه وتوجه به بافتار فرهنگی ، اجتماعی ،و نگاه کاملا شخصی وی ،شاخص تفاوت آن ها با یکدیگراست ،.در روزهایی که تنور انتخابات در گالری های تهران چندان هم داغ نبود و انگار نه انگار که اتفاق مهمی در حال شکل گیری است ،خانم کتایون کرمی و گالری طراحان آزاد بار سنگین عدم بی تفاوتی را برداشته ،پیه حاشیه ها را به تن خود مالیده و امکانی را برای ایجاد گفتمان و پرسش در مخاطبین با توجه به شرایط موجودفراهم کردند، این نمایشگاه تا 3 شنبه 28 خرداددر گالری طراحان آزاد بر پا بوده و از جمعه مهمان نقاشی های رضا بانگیز می باشد .